Rynek limanowski wytyczony został przy okazji lokacji miasta wg prawa magdeburskiego /1564 r./. Ma kształt prostokąta o powierzchni 1,2 ha; z jego naroży – zgodnie z prawem magdeburskim – wychodzą cztery ulice /Jana Pawła II – dawniej Krakowska, Józefa Marka – dawniej Starowiejska, Kościuszki – dawniej Sądecka i Matki Boskiej Bolesnej – dawniej Mordarska/. Pierwotna zabudowa Rynku spłonęła w czasie wielkiego pożaru miasta w 1764 r.; z zabudowy z czasów galicyjskich zachowało się kilka obiektów. W pierzei pn-zach. dominującym akcentem architektonicznym jest Bazylika Matki Boskiej Bolesnej. To już trzeci kościół w tym samym miejscu /pierwszy spłonął w 1764 r., drugi drewniany został rozebrany w 1912 r./. Projektantem monumentalnej budowli wzniesionej w latach 1921-1918 jest znany architekt Zdzisław Mączyński.
Kościół wzniesiony jest z cegły, zaś monumentalność nadaje mu zewnętrzna wykładzina kamienna. Zabudowa pierzei pn-zach. z okresu międzywojennego, z przebudowaniami powojennymi. Zwrócić należy uwagę na budynek sąsiadujący z kościołem, mieszczący sklep z pamiątkami Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej, architektonicznie nawiązujący do budynku byłej szkoły miejskiej, która niegdyś stała w tym właśnie miejscu. Pierzeja pn-wsch. to budynki administracyjno-handlowe z górnymi kondycjami mieszkalnymi. Arkady nawiązują do XVIII/XIX wiecznych domów kupieckich z podcieniami, które spłonęły w czasie II wojny światowej. Budynek narożny, przy wylocie połączenia z Małym Rynkiem z XIX w., przebudowany w okresie po II wojnie światowej. W miejscu dawnego „Magistratu” /był to budynek drewniany, parterowy/ współczesny budynek Banku Spółdzielczego, architektonicznie nawiązujący do stylu podhalańskiego.
Pierzeja pd-wsch. w części zachowuje architekturę XVIII/XIX wieczną. W budynku narożnym, przy wylocie ul. Kościuszki, kamienica, w której niegdyś mieściła się pierwsza siedziba władz powiatowych /1856 r./ – tzw. „Bezirku”. W pierzei pd-zach., przy wylocie ul. Kościuszki, budynek mieszczący restauracją „Dream” to dawny zajazd mieszczący w XIX w. przed wybudowaniem linii kolejowej, stację dyliżansów kursujących na trasie Bochnia – Żegocina – Limanowa. Była to niegdyś stacja popasowa na trasie do karpackich uzdrowisk zwłaszcza do Szczawnicy. W czasie I wojny światowej, podczas Bitwy pod Limanową w 1014 r. mieszkał tu znany pisarz węgierski – Molnar, który pełnił wówczas funkcję korespondenta wojennego. Obok mieści się pasaż handlowy, łączący Rynek z ul. Krótką. Piętrowa kamienica mieszcząca obecnie Biuro Turystyczne „Śnieżnica”, restaurację „Świerkowa” i sklepy, to XIX wieczna posiadłość kupca i wielokrotnego burmistrza miasta – Biedy; budynek z zewnątrz ma zachowaną dawną architekturę. Płyta Rynku w obecnym wyglądzie pochodzi z lat 1970-72, kiedy to centrum miasta zostało gruntownie przebudowane. Kamienna wykładzina, „rzeźba” plenerowa z fontanną, klomby i wysmukłe świerki nawiązują do lokalnych tradycji. Dąb posadzony został w miejscu potężnego kasztana, który usunięty został ze względów bezpieczeństwa. Ocieniał on studnię miejską /zachowana i czynna do dnia dzisiejszego/ oraz figurę św. Floriana, która odrestaurowana przeniesiona została na plac przykościelny.
Rynek limanowski był niegdyś centrum handlowym miasta – tu odbywały się słynne limanowskie jarmarki, w okresie międzywojennym wielkie manifestacje chłopskie, po II wojnie światowej pochody 1-majowe. Funkcję tę Rynek pełni również – chociaż w zmienionym nieco kształcie – obecnie.